武士 の 孤独 Bushi no kodoku

武士 の 孤独 Bushi no kodoku

Quadern d'autodefensa

divendres, 11 de juliol del 2025

L'opinió d'una imbècil. Però no té cap gràcia.

 

Tenint en compte els sondejos electorals d’avui, recordo a qui interessi que Madagascar1 segueix sense estar disponible.

I també reconec que en el fons no fan més que seguir una tradició espanyola.

Fa uns dies ja vaig dir que no creia que pagués la pena discutir amb uns degenerats que proposen l’expulsió d’un nombre indeterminat d’immigrants. No podem esperar que l’aritmètica se’ls doni millor que qualsevol altra disciplina. Primer eren vuit milions i després era una xifra a concretar. Segueixo pensant que no s’ha de discutir amb imbècils i que, com a molt, es pot intentar il·lustrar els qui poden acabar acceptant propostes d’aquesta mena, aberrants, per tal que ni tan sols les considerin. Veiem. A Espanya viuen uns 47 milions de persones (essent prou pietosos, hi incloem els hominoides defensors de la proposta). Una mica més de 9 milions d’aquestes persones són nascudes a l’estranger. Un 30% d’elles tenen la nacionalitat espanyola. Amb la qual cosa els defensors del poble espanyol només podran fer fora de manera immediata una mica més de 6 milions. Per la resta caldrà fer considerables modificacions legislatives. Però aquest mínim detall no ha de preocupar els nostres patriotes. Fins i tot un obtús com Göring fou capaç de dirigir una campanya d’aquesta mena.

També pot ser, naturalment que jo no sàpiga llegir. El discurs -per dir-ho d’alguna manera- de la diputada Rocío de Meer -cognom «castizo donde los haya», per cert- deia:

A nivel demográfico, lo que nosotros denunciamos desde el principio es que si en los años 90 el porcentaje de población extranjera en nuestro país era más o menos 1% o 2%, hoy estamos asistiendo a millones y millones de personas que vinieron de los años 90 hasta ahora, alentados por el bipartidismo. Por lo tanto, si de los 47 millones de habitantes que tiene nuestro país, más o menos más de siete millones - porque tenemos que tener en cuenta la segunda generación-, ocho millones de personas son personas que han venido de diferentes orígenes en muy corto periodo de tiempo y, por lo tanto, pues es extraordinariamente difícil que puedan adaptarse a nuestros usos y costumbres, lo que estamos viendo son las consecuencias que estamos viendo: que nuestra sociedad está cambiando, que nuestras calles en muchas ocasiones no son de los españoles, muchas plazas no pertenecen a quienes siempre pertenecieron, que la tranquilidad de muchos pueblos, de muchos barrios también ha cambiado, no es la misma.

Y, por lo tanto, nosotros pensamos que todos esos millones de personas que han venido hace muy poco tiempo a nuestro país y que no se han adaptado a nuestras costumbres, y en muchos casos han protagonizado escenas de inseguridad en nuestros barrios y en nuestros entornos, tendrán que volver a sus países. Eso será un proceso extraordinariamente complejo de reemigración pero nosotros apostamos por ese proceso de reemigración porque pensamos que hay algo más importante que preservar y, además, tenemos el derecho de querer sobrevivir como pueblo".

Darrera versió. No són vuit milions...són «los que haga falta» (sic.)

1. Brechtken, Magnus: Madagaskar für die Juden: Antisemitische Idee und politische Praxis, 1885-1945, 2nd edition, Wissenschaftsverlag, Oldenbourg, 1998

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada